Iedere chronische ziekte is anders, maar in de zorgpaden spelen vergelijkbare problemen. Het zou goed zijn voor professionals om vaker de zorg te bekijken met een helikopterview, zorgtrajecten van verschillende chronische ziekten te overzien, parallellen te trekken en vooral te leren van elkaar’, stelt Marja Halma, Strategisch Manager Oncologie bij AbbVie, in een blog op Qruxx.com.

‘Door een zorgtraject te overzien en te kijken wat verbeterd kan worden, zijn patiënten en de zorg in het algemeen stukken beter af. Zeker als het gaat om chronische ziekten. En het mooie is: in veel van die zorgtrajecten spelen gelijksoortige issues. Dus kunnen we daar ook profiteren van gelijksoortige oplossingen.’

Besluitvorming traject van 70 naar 15 weken

‘Een voorbeeld. Voor mensen met Parkinson komt er een moment dat orale middelen niet meer voldoende helpen, en ze een keus moeten maken voor geavanceerde therapie. Dat is een moeilijke keus – al is het maar omdat alle opties ingrijpend zijn (hersenoperatie of dragen van een pomp). In de praktijk varieerden de aanpak en het tijdstip waarop deze therapieën worden ingezet behoorlijk. Deze verschillen kunnen leiden tot grote variatie in het moment waarop wordt overgestapt naar geavanceerde therapie, wat betekent dat patiënten te lang moeten wachten op een voor hen meer geschikte therapie. Samen met artsen & verpleegkundigen, patiëntenvereniging en patiënten hebben we daarom de vertragingen in dat traject in kaart gebracht. Helder werd dat de beslissing voor een vervolgtherapie veelal te laat, niet welafgewogen samen met de patiënt werd genomen en dat de multidisciplinaire aanpak beter kon. Dus hebben we samen een aanpak ontwikkeld waarbij het tijdspad, de informatievoorziening en de gezamenlijk te maken afwegingen helder zijn vastgelegd. Daardoor duurt het hele keuzetraject niet meer gemiddeld 70 weken, echter nog maar 15.

Scherpstellen op paralellen

‘Dat is een enorme verbetering, en zulke verbeteringen kun je realiseren in heel veel zorgtrajecten. Ook bij de aanpak van chronische darmontsteking en de chronische huidziekte Hidradenitis Suppurativa speelden vergelijkbare problemen. Dus hebben we daar gelijksoortige trajecten ondersteund – met waardevolle inzichten ter verbetering van de zorg als resultaat. Dat toont aan dat het voor iedereen belangrijk is om scherp te zijn op de paralellen tussen chronische ziekten. Want overal speelt soortgelijke organisatorische problematiek – of je het nou hebt over reumatologie, of over oncologie, waar ziektebeelden ook steeds vaker chronisch worden. Daar moet niet ieder specialisme per se zélf het wiel voor uit willen vinden.’

Lees de volledige blog op Qruxx.com